حکومت خود خوانده طالبان حق ایجاد و تصویب قوانین را برای مردم افغانستان ندارد

حکومت خودخوانده طالبان حق ایجاد و تصویب قوانین برای مردم افغانستان را ندارد. اداره‌ی امر به معروف طالبان در سه سال گذشته، اگرچه بخشی کوچک از دستگاه سرکوبگر این گروه بوده است، اما یکی از بزرگترین نهادهای ضدحقوق بشری و ناقض حقوق و آزادی‌های اساسی مردم افغانستان، به‌ویژه زنان، اقلیت‌های مذهبی، و اقوام آسیب‌پذیر است. این اداره تطبیق شریعت را ابزاری برای ایجاد ترس، سرکوب، و تحمیل یک جامعه‌ی افراطی، دهشت‌افکن، سنتی و زن‌ستیز و دخالت در تمامی عرصه‌های زندگی اجتماعی، و حتی خصوصی‌ترین ابعاد زندگی مردم افغانستان مبدل نموده و در سه سال گزشته متواتر دست به آزار، توهین، تحقیر، تفتیش عقاید، بازداشت، شکنجه و حتی قتل شهروندان، به‌ویژه زنان زده است. حکومت خودخوانده‌ی طالبان فاقد هرگونه مشروعیت داخلی و بین‌المللی است و از هیچ‌گونه حق و صلاحیتی برای وضع و تصویب قوانین، به‌ویژه قوانینی که حریم خصوصی و آزادی‌های شهروندان افغانستان را نقض می‌کنند، برخوردار نبوده و قانون امر به معروف این گروه اعتبار حقوقی و قانونی ندارد. وضع قانون امر به معروف گروه طالبان باری دیگر نشان می‌دهد که این گروه نه‌تنها که تغییرپذیر و انعطاف‌پذیر نیستند، بلکه با قصد و شدت بیشتری در پی سرکوب، محدودسازی، و نقض گسترده حقوق و آزادی‌های اساسی مردم افغانستان، به‌ویژه زنان هستند. سکوت جامعه جهانی و سازمان ملل متحد در برابر جنایات طالبان، جرأت این گروه را برای سرکوب سیستماتیک زنان و دختران افزایش داده و موجب شده است تا با گستاخی بیشتری پوشش اجباری طالبانی و داعشی را بر زنان افغانستان تحمیل کنند، پوششی که نه اسلامی است، نه انسانی، و نه مطابق با فرهنگ مردم افغانستان است. در حالی که جهان نظاره‌گر نقض گسترده حقوق بشر در افغانستان است، اداره‌ی امر به معروف طالبان با نشر آمارهای نادرست و دروغین ادعا می‌کند که حق میراث زنان را در افغانستان تامین و از رسوم ناپسند و خشونت علیه آنها جلوگیری کرده‌اند. این در حالی است که این گروه از نخستین روزهای حاکم سازی شان در قدرت، وزارت امور زنان را منحل و اداره‌ی امر به معروف را جایگزین آن کردند و سیاست‌های زن‌ستیزانه‌ی این گروه در سه سال گذشته باعث شده تا جامعه‌ی افغانستان بیش از هر زمان دیگر مردسالار و سنتی‌تر شود و زنان به‌عنوان شهروندان درجه دوم و نه به‌عنوان انسان‌های برابر با مردان شناخته شوند و از ترس نتوانند حق میراث خود را مطالبه نمایند. گروه طالبان در حالی ادعای دفاع از حقوق زنان را مطرح می‌کنند که بیش از دو هزار زن، از جمله معترضان و فعالان حقوق بشر، تنها به دلیل اعتراض به سیاست‌های سرکوب‌گرایانه و زن‌ستیزانه‌ی طالبان در زندان‌های این گروه به‌سر می‌برند.این گروه در طول سه سال گذشته میلیون‌ها زن و دختر را از ابتدایی‌ترین حقوق و آزادی‌هایشان محروم کرده‌اند، و هر روز دایره‌ی محرومیت و سرکوب را تنگ‌تر و خفقان‌آورتر می‌سازند. بناء چطور ممکن است گروهی که خود مروج و دستگاه خشونت و بی‌عدالتی علیه زنان و دختران افغانستان است، از زنان در برابر خشونت دفاع کند؟ این در حالیست که تا کنون هیچ نهاد معتبر داخلی یا بین‌المللی آمارهای کذب منتشر شده اخیر از سوی اداره امر به معروف طالبان را تایید نکرده است، برعکس گزارش‌های متعدد نشان می‌دهند که وضعیت حقوق بشر، به‌ویژه حقوق زنان در حاکمیت زن‌ستیز طالبان وخیم‌تر و نگران‌کننده‌تر شده است. گروه طالبان با انتشار این آمارهای ساختگی و غیر واقعی، به‌دنبال پنهان کردن جنایات ضدبشری خود، به‌ویژه علیه زنان افغانستان، فریب افکار عمومی و جامعه جهانی هستند که ممنوعیت سفر آقای ریچارد بنت، گزارشگر ویژه‌ی حقوق بشر سازمان ملل متحد، نیز به همین منظور صورت گرفته است. است. طالبان تلاش دارند تا با ممنوعیت سفر گزارشگر ویژه حقوق بشر سازمان ملل متحد نتنها جنایات ضد بشری شان را علیه مردم افغانستان مخصوصا علیه زنان کتمان و پنهان سازی نمایند که در تکاپو‌ فشار های بیشتر بر جامعه جهانی و سازمان ملل متحد، جهت به رسمیت شناسی حکومت خودخوانده‌ی خود را نیز هستند. ما خواستار اقدامات فوری و قاطعانه‌ی سازمان ملل متحد علیه طالبان هستیم. گروه طالبان باید بدانند که “حق زنان تنها به میراث محدود نمیشود و حق میراث زنان چیزی نیست که آنها یا رهبر غایب‌شان ابداع کرده باشند. میراث یکی از حقوق زنان در اسلام است و نه همه‌ی حقوق آنها. زنان افغانستان، همانند مردان، انسان و شهروند این کشور هستند و باید از تمام حقوق و آزادی‌های انسانی و اسلامی خود، از جمله حق آموزرفتن به مکتب و دانشگاه، مشارکت سیاسی، حضور فعالانه در اجتماع و دیگر حقوق مدنی، سیاسی و شهروندی‌شان برخوردار باشند. حکومت خودخوانده‌ی طالبان و اداره‌ی امر به معروف آنها، در سه سال گذشته نه‌تنها زنان بلکه مردان، جوانان و دیگر اقشار جامعه افغانستان را نیز در خیابان‌ها مورد آزار و اذیت، لت و کوب، توهین و تحقیر قرار داده و کرامت انسانی آنها را زیر پا گذاشته‌اند. بنابراین، ما از مردم افغانستان می‌خواهیم تا از ظلم و استبداد ط‌البان، به‌ویژه اداره‌ی سرکوبگر امر به معروف، نهراسند و در برابر این درد مشترک بایستند. ما از مردم افغانستان، به‌ویژه زنان، می‌خواهیم که به‌جای تحمل، کنار آمدن و دور زدن محدودیت‌ها، ظلم و جنایات طالبان، علیه آن ایستادگی کنند. چون اگر امروز خاموش بمانند، فردا بردگان این گروه خواهند شد. ما با تاکید بر اینکه نباید تنها با تمرکز بر اداره‌ی امر به معروف طالبان، از جنایات و عملکردهای ضدبشری کلیت حکومت خود خوانده این گروه چشم‌پوشی شود، فشارهای جدی داخلی و خارجی، به‌ویژه از سوی سازمان ملل متحد و جامعه جهانی را جهت لغو اداره امر به معروف طالبان نیاز مبرم می‌دانیم و خواهان توقف فوری سیاست سفیدنمایی، باج‌دهی، حمایت و نگهداری این گروه در قدرت، زیر عنوان تعامل هستیم‌. ما در جنبش شنبه‌های ارغوانی خواهان اجرای معنادار و موثر تحریم‌ها علیه طالبان مخصوصا رهبران این گروه هستیم و از سازمان ملل متحد و کشورهای عضو آن می‌خواهد که به بهانه‌ی تعامل تعلل ننموده و زمینه‌ی محاکمه‌ی طالبان، به‌ویژه رهبران این گروه را فراهم سازند. ما بار دیگر تاکید می‌کنیم که حمایت از بدیل حکومت خودخوانده طالبان، برای پایان دادن به مرگ تدریجی مردم افغانستان، به‌ویژه زنان، اقوام آسیب‌پذیر و اقلیت های مذهبی ضروری است و ما بهترین بدیل برای حکومت طالبان را نظام و حکومت مشروع، دموکراتیک و غیرمتمرکز می‌دانیم