هشتم مارچ روز اتحاد و همبستگی زنان جهان علیه ظلم و تبعیض جنسیتی خجسته باد

هشتم مارچ روز اتحاد و همبستگی زنان جهان علیه ظلم و تبعیض جنسیتی خجسته باد به طالبان فرصت ندهید و رهبران این گروه را به دادگاه بکشانید. سومین سال است که زنان و دختران افغانستان شاهد فرا رسیدن هشتم مارچ روز جهانی زن در حاکمیت سیاه و زن ستیز طالبان هستند. طالبان برخلاف تمامی تعهدات شان به جامعه جهانی و کنوانسیون های بین‌المللی که افغانستان به آن‌ها ملحق گردیده، زیر نام افغانیت و اسلامیت، زنان و دختران را از تمام حقوق و آزادی‌های اسلامی و انسانی شان محروم نموده و با حذف سیستماتیک آنان از اجتماع مرتکب “جنایت علیه بشریت” و “آرپاتاید جنسیتی” شده اند. در نزدیک به سه سال حکومت خود خوانده طالبان نتنها که وضعیت حقوق بشری، زنان و دختران بهتر نگردیده بلکه این گروه عقده مندانه سرکوب زنان و دختران را شدت بخشیده و با اقدام به اختطاف، بازداشت، شکنجه، آزار و آذیت جنسی زنان ثابت نمودند که تغییر پذیر و انعطاف‌پذیر نیستند و به هر اندازه که به برایشان فرصت داده شود و در قدرت نگهداری شوند به همان اندازه به سرکوب وحشتناک زنان و دختران ادامه خواهند داد. با وجود ادامه و افزایش روز افزون جنایات ضد بشری و سرکوب کننده طالبان بویژه علیه زنان، هنوز هم جامعه جهانی بخصوص ایالات متحده امریکا، بر خلاف ارزش های حقوق بشری و سیاست اعلامی شان در باب دفاع از حقوق زنان، این گروه را در قدرت نگهداری و با حمایت های پیدا و پنهان سیاسی و اقتصادی از جمله کمک های هفته‌وار ۴۰ میلیون دالری به تداوم عمر حکومت خودخوانده، نامشروع، زن ستیز و تروریستی این گروه می‌افزایند. *ما باور مندیم تا زمانیکه طالبان در قدرت باقی بمانند مرگ تدریجی و سرکوب وحشتناک زنان ادامه خواهد یافت و با به رسمیت شناسی شان، وضعیت حقوق بشری زنان افغانستان بدتر از کشور های چون ایران خواهد گردید.* ما در “جنبش شنبه های ارغوانی” به عنوان یکی از حرکت های اعتراضی پیشگام و مردمی با گرامی داشت از “روز جهانی زن” بر این موارد ذیل تاکید می‌نمایم: ۱. به طالبان فرصت ندهید و رهبران این گروه را به دادگاه بکشانید. گروه طالبان نتنها در نزدیک به سه سال گذشته بلکه در بیست سال سال جنگ شان علیه مردم افغانستان بیشترین آسیب را به زنان و کودکان کشور وارد نمودند. این گروه از بدوتاسیس، بعد از حمله و اشغال مناطق مختلف کشور، اولین اقدام شان حذف هدفمندانه زنان از جامعه و سرکوب و محروم سازی آنان از حقوق شان بوده است. ما زنان معترض با تاکید بر خواست اکثریت مظلوم و ستم دیده افغانستان به ویژه زنان خواهان فشار های حد اکثر و تاثیر گزار بر طالبان هستیم و از جامعه جهانی، شورای امنیت سازمان ملل متحد و محکمه بین‌المللی جزایی یا (ICC) میخواهیم تا رهبر و اعضای کابینه حکومت خودخوانده طالبان را که اکثریت آن‌ها شامل لیست سیاه گروه های تروریستی بوده و میلیون ها دالر روی آن‌ها جایزه گذاشته شده را بازداشت و به دادگاه بکشانند. ما از نخبگان، روشنفکران، سیاسیون متعهد افغانستان، حرکت ها و جنبش های اعتراضی مخصوصأ افغانستانی های خارج از کشور میخواهیم تا علیه طالبان متحد شده و به حکومت خودخوانده و زن ستیز این گروه بیشتر از این فرصت نداده و جهت به دادگاه کشانیدن رهبران طالبان به دلیل حملات تروریستی مرگبار، جنایات ضد بشری و آپارتاید جنسیتی علیه زنان افغانستان در بیست و سه سال گذشته علیه این گروه پرونده قضایی باز نمایند. ۲. ما خواهان همگانی شدن جزئیات کمک های هفته وار ۴۰ میلیون دالری به افغانستان تحت کنترول طالبان هستیم‌. ما با ابراز نگرانی از دسترسی طالبان به کمک های جامعه جهانی که باعث تداوم و تقویت حکومت خودخوانده این گروه زن ستیز و تروریستی می‌گردد، از سازمان ملل متحد و دفتر نمایندگی معاونیت آن سازمان در افغانستان “یوناما” میخواهیم تا جزئیات(گزارش) کمک های هفته وار ۴۰ میلیون دالر را که ادعا دارند، در دسترس طالبان قرار نگرفته را همگانی و با مردم افغانستان شریک سازند. ۳. ما انتظار داریم تا سازمان ملل متحد بدون تاخیر “آپارتاید جنسیتی” علیه زنان افغانستان را به رسمیت بشناسد. برای زنان و دختران افغانستان به شدت پرسش برانگیز است، وقتی که به دلیل جنسیت شان (زن بودن) از ابتدایی ترین حقوق انسانی و بشری که آموزش و رفتن به مکتب، دانشگاه و مراکز آموزشی است؛ توسط طالبان محروم شده اند و بصورت هدفمندانه از تمام ابعاد زندگی اجتماعی حذف و سرکوب شده اند، در حیرت هستیم چه اتفاق دیگری رخ بدهد که سازمان ملل متحد و جامعه جهانی”قانع” شوند و “آپارتاید جنسیتی” علیه زنان افغانستان را به رسمیت بشناسند. ما از سازمان ملل متحد میخواهیم که برای زنان افغانستان پاسخگو باشند که چرا آپارتاید جنسیتی علیه زنان افغانستان را تا کنون به رسمیت نمی‌شناسند؟ ما از آدرس “جنبش شنبه های ارغوانی” از سازمان ملل متحد میخواهیم که صف خود را مشخص سازد که در این مبارزه جانب زنان مظلوم افغانستان می‌ایستند یا با جنایت پیشگان و تروریستان زن ستیزی چون طالبان همراه می‌شوند. ۴. زنان افغانستان هرگز تسلیم پذیر و انزوا پذیر نیستند. زمان که طالبان طی معامله ننگین در ۱۵ اگیست ۲۰۲۱ در افغانستان حاکم ساخته شدند، فکر میکردند همانند بیست و پنج سال گذشته با زنان بدور از تعليم و تحصیل روبرو هستند و باور داشتند که با سرکوب، بازداشت و شکنجه می‌توانند مبارزات زنان افغانستان را خاموش سازند. اما زنان و دختران شجاع افغانستان در نزدیک به سه سال گذشته کاملا ثابت کردند که “هرگز تسلیم پذیر و انزوا پذیر نیستند”. ما با ابراز خرسندی از مبارزات و جان فشانی های تمام زنان معترض، از همه حرکت ها و جنبش های اعتراضی انتظار داریم تا با “ائتلاف فکری” جهت به دادگاه کشانیدن رهبران طالبان اقدام و همکاری نموده و جهت رهایی فوری “منیژه صدیقی” و دیگر زندانیان سیاسی فشار های عمومی را بر طالبان فزایش دهند. ۵. طالبان از بدوتاسیس شان ثابت کردند که حداقل در باب حقوق و آزادی زنان و اقوام آسیب پذیر اهل گفتگو و صحبت با مردم افغانستان نبوده؛ تغییر پذیر و انعطاف پذیر نیستند. ما خواهان فشار های حد اکثر بر این طالبان هستیم و باور داریم که یکی از بهترین راه های وارد کردن فشار تاثیر گذار بر این گروه، “حمایت از بدیل” حکومت خودخوانده طالبان است. بناء ما از همه مخالفین سیاسی طالبان، جامعه جهانی و کشور های منطقه میخواهیم تا از بدیل حکومت خود خوانده این گروه که “حکومت مشروع، دموکراتیک و غیر متمرکز” است؛ حمایت نمایند.

#حق_عدالت_آزادی